پنج شنبه, 09 فروردين 1403
شناسه خبر:630

از حسن شریفی تا محمد فرهمندزاده

  • انداز قلم
ورزشی

 سالها بود، در دشتستان نام زیارت به عنوان روستایی صاحب فوتبال شناخته می شد. هرگاه این روستا در جامی شرکت می کرد، بی شک مدعی قهرمانی بود. اما طی سال های اخیر هیچگاه بازیکنان زیارتی به تیم های بزرگ استان _ به عنوان حداقل انتظار_ راه نمی یابند.

سن خیلی ها به بازیهای حسن شریفی قد نمی دهد اما بسیاری سرعت و تکنیک این اعجوبه ی زیارتی را به خاطر دارند. این جمله را زیاد شنیده ایم که: «حسن شریفی وقتی یک قدم جلو می افتاد دیگر کسی به گرد پایش نمی رسید.» بی شک او_ با تمام مشکلات زمان خود_ یکی از افرادی ست که به جایگاه خیلی خوبی در میان تمام فوتبالیست های تاریخ فوتبال زیارت رسیده است.

 

کاپیتانی استقلال بوشهر؛ هرچند نسبت به استعداد او آش دهن سوزی نبود اما هر چه باشد، کسی نتوانست کار او را تکرار کند. خیلی معتقد بودند که حسن شریفی می توانست در جام تخت جمشید (آزادگان) بازی کند اما آنچه سرنوشت او شد، مصدومیتی سنگین و در نهایت آویزان کردن کفش هایش بود و شاید امروز خیلی از جوان ها باور نکند که این مرد آرام و خونسرد روزگاری فوتبالیستی ناآرام بوده است.

بعد ها نسل دیگری در زیارت شکل گرفت. شهرام مددی، مسلم و غلام کرمپور، حسین آذرنگ، اله کرم خدادادی، اسماعیل بهروزی، غلام و احمد آبشیرینی، ابراهیم و عباس و مرحوم اسماعیل ایمانیفرد و عده ایی دیگر که اگر بازی هایشان را بخاطر بیاوریم، استعدادهایی بزرگ را می بینیم که هیچگاه نتوانستند- یا نخواستند- به فوتبال بیش از دشتستان بیاندیشند و در سایه سن شان رو به نزول رفتند تا نسل طلایی فوتبال زیارت هر کدام به گوشه ایی بخزند.

زیارت از آن سال های طلایی به بعد دیگر فوتبالیست بزرگ کمتر معرفی کرد. پای چپ هنرمند، احمد عوضی تا مرحله تست دادن در پاس تهران و فولادخوزستان پیش رفت اما در نهایت برای تضمین آنچه بقول خودش آینده اش است، تمام هنرش را در جزیره خارک محبوس کرد تا این نابغه در 28سالگی – همان سنی که علی دایی به اروپا رفت- قید فوتبال حرفه ایی را بزند.

شاید نماد فوتبال حرفه ایی زیارت، رضا فرهمندزاده باشد. کسی که جوانی اش را برای فوتبال هزینه کرد. مدافع پرتوان و جنگنده زیارت که سالهاست به صورت حرفه ایی در پرسپولیس برازجان توپ می زند. بقول خیلی ها بهترین بازیکن این تیم است و اگر نباشد این تیم لنگ می زند، در اولین سال حضور شاهین بوشهر در لیگ برتر، به تمرینات شاهین می رود اما در لحظات آخر خط می خورد و پس از مدتی سردرگمی به پرسپولیس برازجان برمی گردد. و او نیز در 28 سالگی ناامید از پیشرفت می شود.

برای سالها فوتبال زیارت درخواب بود. تا اینکه موسی پورخدر و امید نادری، امید زیارت را تاسیس کردند و چند بازیکن خوب مثل داوود شریفی ، احسان نامدار و رسول فرهمندزاده را معرفی کرد. اما از این سه نفر، اولی به عسلویه شتافت و دومی زمین خاکی مالک را ترجیح داد و سومی انقلاب درودگاه را برگزید تا امیدی به این سه نفر هم نباشد.

یکی یکی استعداد های فوتبال زیارت خاموش می شوند و به دنبال زندگی شان می روند. به راستی چرا اینگونه است؟شاید اگر زمین مناسبی و خانواده هایی حامی و تیمی با بنیه ی مالی خوب در روستایشان داشتند روزگارشان بهتر از این می شد. شاید اگر این استعدادها، اراده ی محکم تری داشتند و در لحظه های حساس زندگی شان بهترین تصمیم را می گرفتند، اینقدر ناامیدانه امروز در موردشان صحبت نمی شد.

و امروز هنوز استعداد هایی داریم که به یکبار از میان زمین مالک و کانون و «کوُر» و «ده قیاسی» سر بلند می کنند که اگر بخواهند می توانند قدمهایی فراتر از نسل های قبل از خود بردارند. محمد فرهمندزاده ی 21 ساله یکی از آنهاست. سالهاست که تمام هوش و تکنیک خود را زندانی تیم توحید برزجان کرده است و اگر تا 2 یا 3 سال دیگر به خود نجنبد به سرنوشت برادرانش دچار خواهد شد. تا تراژدی ناکامی فوتبالیست های زیارتی ادامه یابد و استعدادهایی که ناشناخته مانده اند یکی یکی خاموش می شوند.

 

امین ضرغامیان

ارسال نظر به عنوان مهمان

نظر شما پس از تایید توسط مدیر سایت به نمایش گذاشته خواهد شد
  • هیچ نظری یافت نشد
تبلیغات شما 1
تبلیغات شما 2

نظر سنجی

به نظر شما برای پیشرفت و اعتلای زیارت نیاز به اقدام در کدام موارد بیشتر احساس می شود؟
به نظر شما برای پیشرفت و اعتلای زیارت نیاز به اقدام در کدام موارد بیشتر احساس می شود؟
شما باید حد اقل یک گزینه را برای رأی انتخاب کنید!