نقش ما در فربه شدن نظام سرمایه داری / محمدجواد اله یاری

ترامپ آمریکا را از معاهده ی محیط زیستی فرانسه که دو سال پیش (به منظور نجات زمین از گازهای مخرب و ویران گر، گل خانه ای) تصویب شد و به امضای ۱۹۵ کشور جهان رسید خارج کرد.

ترامپ منکر و مخالف هزینه جهت پیشگیری از افزایش گازهای گل خانه ای است و دست شرکت های تولید کننده ی این گازهای مخرب زمین را باز گذاشته است.

ترامپ با خاندان آل سعود رقص شمشیر کرد و مقرر نمود حدود پانصد و به قولی هشتصد میلیارد دلار جنگ افزار و مهمات جنگی توسط آمریکا به عربستان فروخته و به تدریج به آن ها تحویل داده شود.

ترامپ حکم جلوگیری از ورود ساکنین ۶ کشور مسلمان من جمله ایران را به خاک آمریکا صادر کرد....

ترامپ کیست؟ ایشان رئیس جمهور کشور ایالات متحده آمریکا است. آمریکا مهد سرمایه داری و ابر قدرت جهانی در زمینه های نظامی و اقتصادی است.

آمریکا بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی که در دهه ی آخر قرن بیستم رخ داد، خود را قدرت بلامنازع نامید و مدعی رهبری نظم نوین جهانی شد.

آمریکا حدود۲۰۰  سال است که استقلال یافته  و از زیر یوغ استعمار انگلیس خارج شده است.

چرا آمریکا فقط طی دو قرن و به سرعت به چنین جایگاهی رسیده است؟

پاسخ این سؤال چند وجهی، محل مناقشه است، و بدون اغراق تا کنون کتاب ها و نوشته های فراوانی در تأیید یا رد یا چرایی بوجود آمدن و استمرار یافتن نظام سرمایه داری ارایه شده است. بعضی از باورمندان و هواخواهان و شیفتگان سرمایه داری پایان تاریخ را اعلام نموده ‌گفتند این سیستم کامل ترین و بهترین است و تحول جدیدی رخ نخواهد داد. نگارنده در جایگاه یک انسان جهان سومی، این گونه فهمیده و بر این باورم که اصل قضیه این است که سرمایه ی منقول و غیر منقول و منابع خداداد در کوه و صحرا و دریا به کمک پیشرفت صنعت و تکنیک و به انحصار در آوردن آن در دست عده ای محدود که بعضی ها تعداد ابر سرمایه داران را فقط ۳۰۰ نفر ذکر کرده اند و این گروه هر چند نفر که باشند آدم هایی مسخ شده اند که از انسانیت دور گردیده ‌و به هر وسیله و ترفندی متوسل می شوند که جهان را ببلعند و آز و طمعشان هیچ حد و مرزی هم ندارد. شگردهایی از قبیل راه انداختن جنگ، اجیر کردن دانشمندان و متفکران و نخبگان و... را برای عملی شدن خواسته هایشان اجرا و پیاده می کنند. اما مؤثرترین و کاراترین شگردی که بکار برده اند تا به هدف شوم خود نایل شوند و آرامش و سکون و راحت را از انسان و حیوان و گیاه و جماد و کوه و دریا بگیرند و زمین را با جمیع نعمات و زیبایی هایش به سوی نابودی ببرند، این است که در[ مصرفی بار آوردن و راحت طلب شدن و زیاده خواه کردن ما انسان ها موفق شده اند] و ما را عملاً عمله و فرمان بر مطیع و چشم بسته ی خویش نموده اند.

مصرف گرایی و تنوع در کالاهای مصرفی ایده ال ترین وضعیت برای چپاول حاصل دست رنج کثیری از مردم جهان توسط اندکی سرمایه دار زالو صفت جهانی است.

قرار است رباط ها تا مرحله ی قراردادن آب و غذا در دهان ما کارایی و کاربرد داشته باشند. قرار است آسانسورها ماشین ما را تا ورودی و هال آپارتمان برسانند که ما زحمت چند پله بالا رفتن یا مشقت سوار و پیاده شدن در آسانسور نفربر را متقبل نشویم. قرار است انواع پیتزا و فست فود آماده با برند های معروف درب منزل در اختیارمان قرار گیرند تا مبادا زحمت پخت و پز لطافت پوست و دست ما را آسیبی برساند. قرار است با سر فروبردن در فضای مجازی چنان غرق در این دنیای پر رمز و راز شویم که اگر همسایه را باد ببرد گوش ما خبردار نشود. در دوران پهلوی دوم سریال مراد برقی که بسیار پر بیننده بود در ساعتی از شب از تلویزیون پخش می شد چه کلیپ ها و جک هایی که ساخته شد که هشدار دهد تماشای سریال پر بیننده مردم را از کار و زندگی و پرس و جوی احوال یک دیگر باز می دارد. این قرارهای تمام نشدنی هدف والا و رسالت نهایی شان این است که ما انسان ها بدون زحمت و مرارت بخوریم و بیاشامیم و چربی و قند خون و فشارخون و پا درد  وکمر درد و...، که بیماری قرن و خاص انسان مدرن است به سراغمان بیاید. و شرکت های غول آسا ولی دل سوز و نگران سلامت مان، در کار تولید انواع قرص و دارو باشند و آن ها را سهل الوصول همه جا در اختیارمان قرار دهند تا ما خون و دیگر قسمت های حیاتی بدن را بسلامت نگه داریم و عمر طولانی همزمان با انواع بیماری داشته باشیم تا مبادا از مصرف پیتزاها و فست فودهای خوش مزه باز بمانیم چه در این صورت مک دونالد  و فروشگاه های بزرگ جهانی تولیدات ارزنده و با کیفیت شان روی دستشان می ماند.

جوان فروشنده ی گوشت خر به رستوران ها و پیتزا فروشی های قائمیه (چنارشاهیجان) که این روزها رسانه ای شده، برای کسب درآمد ترفند های بدیع و جالبی انتخاب می کند اما او غافل است که اول باید مصرف گوشت خر، شیر خر، پنیر مشتق از شیر خر، قورباغه، انواع حشره و کرم و...، جزو فرهنگ مصرف کننده شود تا او با ولع ببلعد تا مبادا کار تولید کنندگان این غذاهای دل چسب و مفید کساد شود. بدون فرهنگ سازی کار و کاسبی براه و پر رونق نمی شود.

ظریفی می گفت سوپری ها که همان بقالی های خودمان باشند در شمال تهران پراز گوشت بسته بندی شده ی قورباغه های وارداتی به همراه‌‌ آب معدنی بطری ۴۰ هزار تومانی فرانسوی شده اند تا پولداران نوکیسه ی وطنی از قافله ی تمدن عقب نمانند و غذاهای ایده آلشان دم دست آماده و مهیا باشد.

ما که مدرن و بروز شده ایم برای فرار از گرما و سرما، در تابستان با کولرهای مجهز و لوکس وارداتی سرمای اتاق را به ۱۸ و زیر ۱۸ درجه سانتی گراد می رسانیم تا براحتی زمستان را داخل خانه آورده و بعد از شب گردی تا دم صبح در فضای مجازی تا لنگ ظهر زیر پتو بخوابیم. در زمستان هم با شومینه و انواع بخاری مجهز گرمای اتاق را به درجه ای می رسانیم که با لباس راحت بسر بریم و زمستان را احساس نکنیم. فقط برای این کار بدیع کمی نفت و گاز و برق مصرف می کنیم که سر جمع روزانه به مصرف یکی دو میلیون بشکه نفت و چند میلیون متر مکعب گاز و... می انجامد که آن هم بفور یافت می شود و باید بی خیال زیان ها و بر باد رفتن سرمایه ی ملی و بی آینده شدن نسل های آینده شد.

به هر دلیلی مصرف کننده ی صرف محصولات نظام سرمایه داری بودن، در واقع عمله ی بی جیره و مواجب و فرمانبر آن ها شدن است. این مشکل و بلای ویران کننده جز با فرهنگ سازی و آگاهی و حس همنوع دوستی و وطن خواهی قابل حل نیست. انضباط کاری در بین ژاپنی ها و قناعت در مصرف در میان آلمان ها و مدیریت و حفظ منابع ملی در بین نروژی های نفت فروش و از طرفی پیشرفت خارق العاده و اداره ی صحیح جامعه در بین آن ها گواهی صادق بر این مدعاست. (مرگ بر اثر کار در ژاپن موجب مباهات است. بعد از نیمه شب در آلمان اکثر چراغ های معابر و غیر ضرور خاموش می شوند. نروژ پول حاصل از فروش نفت را فقط در زیر ساخت ها و پروژه های ملی هزینه می کند و...) نکته ی قابل تأمل و درنگ این است که تسلیم محض و مصرف کننده ی محض نظام سرمایه داری شدن و بودن هم بد عاقبتی دارد و کمترین آسیبش این است که عموم ما در آن واحد هم پادو و خدمت گزار آن ها وهم مصرف کننده بنجل های متنوع و جذابشان خواهیم بود و زندگی می کنیم و شبانه روز می دویم که از قافله ی مصرف کنندگان عقب نمانیم خانه و ماشین و تلویزیون و مبل و لباس وغذا و... توسط آن ها هر روز بشکلی و به رنگی در آمده و بزک می شوند و ما با جان فشانی و شتاب درپی بدست آوردنشان می دویم. که مبادا از قافله ی متمدنان باز مانیم.

علمای زیست می فرمایند چهار عامل زندگی سالم و پر نشاط بترتیب:

هوا

آب

غذا

و خواب کافی و به وقت می باشند.

ما با تبعییت و دنباله روی هیپنوتیزم وار از شگردهای سرمایه داری هوا را که اولویت اول سلامتی مان است آسیب جدی می رسانیم و به تدریج ۳ عامل دیگر را هم در معرض تباهی و خرابی قرار می دهیم.

بفرموده ی سعدی خور و خواب کار دد است. از طرفی کسی را یارای آن نیست که بگوید که کامل تر از انسان، پدیده ای در این جهان وجود دارد. این نشان ممتاز خلقت و خالق نقشی فرای زندگی حیوانی دارد. در طول تاریخ و از آغاز پیدایش انسان ، گروهی در طول زندگی، پهنا و عمق هم به آن داده اند و نقشی هر چند اندک در خدمت به همنوع و ‌سلامت و کرامت خود و جامعه بازی کرده اند و نام و یادشان ماندگار و تأثیر گذار شده است. این قبیل افراد نه در طیف و گروه سرمایه داران و صاحبان قدرت قرار می گیرند و نه در زمره مصرف کنندگان و راحت طلبان ‌و خوش باشان.

زنده یاد پروین اعتصامی در قصیده ای زیبا انسان کامل و برتر را به زیبایی به تصویر کشیده است.

دانی که را سزد صفت پاکی

آنکو وجود پاک نیالاید

در تنگنای پست تن مسکین

جان بلند خویش نفرساید

دزدند خودپرستی و خود کامی

با این دو فرقه راه نپیماید

تا خلق از او رسند به آسایش

هرگز به عمر خویش نیاساید

آنروز که آسمانش برافرازد

از توسن غرور بزیرآید

تا دیگران گرسنه و مسکینند

برمال و جاه خویش نیفزاید

در محضری که مفتی و حاکم شد

زر بیند و خلاف نفرماید

تا بر برهنه جامه نپوشاند

ازبهرخویش بام نیفزاید

تا کودکی یتیم همی بیند

اندام طفل خویش نیاراید

مردم بدین صفات اگر یابی

گر نام او فرشته نهی، شاید

محمدجواداله یاری۲۲/ تیر/۹۶