روستا نشینان نیازمند توجه بیشتر اند / محمد جواد اله یاری

  هر میزان و تا هر سقفی که دولت به عمران و آبادی روستاها تخصیص دهد کلا فایده است.

طی دیداری که چند روز قبل با دهیار محترم روستا داشتم با خوشحالی زایدالوصفی اعلام کرد که قرار است معادل ۵۰ میلیون تومان قیر یارانه ای به او بدهند که او می تواند با این مقدار قیر بلوار ورودی روستا را آسفالت نماید. امروز دیدم خواسته اش تحقق یافته و در گرمای بالاتر از ۴۰ درجه (ایستگاه هواشناسی امروز  بالاترین دمای هوای برازجان را ۴۷ درجه سانتی گراد اعلام کرد) با جدیت و پر جنب و جوش دستگاه های ویژه آسفالت را ردیف نموده و مشغول آسفالت کردن ورودی روستا می باشد. روستای ما اکنون حدود ۴۰۰۰ نفر جمعیت دارد و مهاجرت از این جا به شهر کُند و حتی در مواردی معکوس شده  ولی هنوز به میزان جمعیتش در سال های دهه های ۶۰ و ۷۰ نرسیده است. تهران پایتخت و ابر شهر کشور ماست که وقتی حدود ۲۰۰ سال قبل خاندان قاجار آن را به پایتختی برگزیدند ‌وسعت و جمعیت زیادی نداشت. طی این دو قرن به دلیل نگاه ویژه به آن و هزینه های زیادی که دولت ها یکی بعد از دیگری در تهران صرف نمودند، به ابر شهری تبدیل شده است که اکنون به امید روان تر کردن ترافیکش برای ایجاد یک ایستگاه مترو در  یک نقطه اش چند میلیارد تومان هزینه می شود. برای تقریب به ذهن سنگ نمای مصرفی یا پله های متعدد ایجاد شده در یک ایستگاه را حساب کنید. اگر به روستای ما و ده ها و صدها روستای مشابه راه آسفالته، مدرسه و بیمارستان و پارک و پست و دیگر امکانات رفاهی بدهند و نیمی از مبلغ وامی را که برای ساخت یا خرید خانه در شهرها به متقاضی می پردازند به روستایی متقاضی وام مسکن هم بپردازند وخلاصه این که بخشی از امکاناتی را که به شهری ها می دهند به ساکنین روستاها تخصیص دهند، قطعا روستایی امیدوار به زندگی می شود، ترک دیار نمی کند ،حاشیه نشین شهرها نمی شود،کشت و ذرع و دامداری و صنایع دستی اش را با دستفروشی یا کارهای غیر مولد عوض نمی کند، از میان اقوام و آشنایانی که چندین نسل به زندگی در کنار هم عادت نموده و با خلق و خوی و آداب و رسوم مشترک کمترین تنش و ناهنجاری ای میانشان دیده نمی شود با آرامش روزگار می گذارند و در محیط آرام و هوای پاک روستا فرزندانی کوشا و سالم تربیت می کند.نتیجه این می شود که شهرها یکی پس از دیگری  به ابر شهر تبدیل نمی شوند، مشکلی بنام حاشیه نشین، خیابان خواب، کودکان کار و ده ها مشکل و معضل دیگر کمتر رخ می نمایند و دولت ناچار نمی شود هزینه ای معادل آباد کردن چند روستا را تنها برای ایجاد یک ایستگاه مترو یا یک مهمان پذیر ویژه ی آواره ها و خیابان خواب ها صرف نماید.نتیجه ی بهتر این که جمعیت در اقصی نقاط کشور گسترده و ساکن می شوند و آن ها که به زندگی در کنار هم خو کرده وآداب و رسوم مشترک دیر پای دارند کمترین تنش و ناهنجاری با هم نخواهند داشت و موارد متعدد محاسن و فواید دیگر که امکان ذکرشان در این مقال نمی گنجد اما غرض از بیان تمامی این موارد در این جمله پایانی مستتر است که اقایان مسئول و مدیر و برنامه ریز : اگر به ما امکانات بدهید و زمینه ی زندگی در روستا را برایمان ایجاد و فراهم نمایید و مثل شهرنشین های محترم متوجهمان باشید ما نیز در روستای مان می مانیم و با مهاجرت به شهرها جای آن ها و شما را تنگ نمی کنیم.

روستای زیارت ۱۰ تیر ۹۶

محمدجواداله یاری